Rozpoznanie rzeczywistego świata

Szedłem sobie dzisiaj ulicą, przypominajac sobie, że świat, którym się otoczyłem, jest fasadą. Patrzyłem na przechodniów, domy i drzewa, jak na makietę, którą próbuję ożywić za pomocą myśli. Wszyscy grali w przedstawieniu, które dla nich zaprojektowałem. Wszyscy zgodzili się udawać, że oddzielenie jest prawdziwe.

Wystarczyła jednak ta chwila świadomości, aby ów obraz całkowicie się zmienił. Wystarczyło przypomnieć sobie, że sceny, na które patrzę to jedynie sen rozgrywający się w moim umyśle. Ta świadomość była zaproszeniem dla rzeczywistości, aby zajęła miejsce moich złudzeń. Zamiast bowiem udawać, że moje złudzenia są prawdziwe, zdawałem sobie sprawę z ich fasadowości. A wówczas światło automatycznie zaczęło rozświetlać moją ciemność. Poczułem niczym nieuwarunkowaną radość.

Przypomniał mi się ten fragment z Tekstu Kursu Cudów:

Spójrz na świat, który widzisz, i powiedz sobie: „Rzeczywisty świat taki nie jest. Nie ma w nim budynków ani ulic, po których ludzie chodzą sami i oddzielni. Nie ma sklepów, gdzie ludzie kupują niekończący się szereg rzeczy, których nie potrzebują. Nie rozjaśnia go sztuczne światło i nie zapada w nim noc. Nie ma dnia, który by świtał i zmierzchał. Nie ma straty. Wszystko w nim lśni, i to na zawsze.”  (Kurs Cudów, Rozdział 13, VII, akapit 1)

Choć oczy mojego ciała wciąż postrzegały pozornie tę samę scenerię, to jednak wszystko było inne. Ponieważ ja czułem się wolny, to i w swojej świadomości uwalniałem wszystkich od narzuconych im przeze mnie ról. Uwalniałem ich od cierpienia, jakie wiąże się z wiarą w oddzielenie. Każdego witałem jako Syna Bożego. Nie musiałem tego oczywiście nikomu mówić. Wystarczy, że łączyłem się ze wszystkim w swietle i miłości w swoim umyśle. Wszystko miało teraz inny cel, ponieważ ja miałem inny cel. Celem wszystkiego było pamiętanie rzeczywistości.

Jaki jest więc rzeczywisty świat? On wciąż jest snem, ale jest snem o pokoju. W takim świecie strata, ból i śmierć faktycznie stają się niemożliwe.

Najpierw będziesz śnić o pokoju, a potem się do niego przebudzisz. Twoja pierwsza wymiana tego, co zrobiłeś, na to, czego pragniesz, to wymiana koszmarów na szczęśliwe sny o miłości. (Kurs Cudów, Rozdział 13, VII, akapit 9)